Սա պարզապես պահվող իշխանություն է՝ առանց վերահսկողության, առանց ուղղության, առանց վստահության

Վերջին մի քանի օրերին լուռ հետևում եմ տեղի ունեցող ընտրական և հետընտրական զարգացումներին ու մի քանի ուշագրավ դիտարկում եմ առանձնացրել իշխանության դրսևորած վարքագծի վերաբերյալ։

Ընդհանրապես, անցած 7 տարիների ընթացքում ցանկացած ընտրական գործընթացում առանցքային կերպարն ու հիմնական «քաշող ուժը» Նիկոլն էր, ով փորձում էր իր վրա վերցնել ողջ գործընթացի պատասխանատվությունը և միաժամանակ վայելել փառքի դափնիները։ Սակայն կիրակի օրը Գյումրիում և Փարաքարում տեղի ունեցած համայնքային ընտրությունները լրիվ այլ պատկեր էին ցույց տալիս։ Այստեղ Նիկոլն ակնհայտ պասիվ էր, փոխարենը՝ առաջնային պլանում էր ՔՊ-ն իր ողջ պլեադայով, իսկ գրանցված արդյունքները խոսում են լրիվ այլ բանի մասին. Փարաքարում ՔՊ-ն գլխովին ջախջախվեց, իսկ Գյումրիում հաղթեց, սակայն փաստացի չկարողացավ քաղաքապետի պաշտոն ստանալ։

Սա վկայում է ոչ միայն նրա խուսափողական պահվածքի մասին, այլև այն մասին, որ նա քաղաքական կշիռ չունի նույնիսկ սեփական թիմում։ Վաղուց ակնհայտ է, որ Նիկոլն իշխանությունը պահում է ոչ թե կառավարման կամ որոշումներ կայացնելու ունակությամբ, այլ որովհետև համակարգը դեռ չունի հստակ այլընտրանք։ Նա քաղաքականապես դատարկ է՝ առանց գաղափարների, առանց հեռանկարի և առանց իրական ազդեցության։

Այս ամենի ֆոնին անդրադառնամ նախկին պատգամավոր Գաբրիելյան Վիլենի պահվածքին, ով նախ հարբած հայհոյեց լրագրողին՝ ցույց տալով, թե իրականում ով է ինքը և ինչ արժեհամակարգի կրող է, ապա երեկ արդեն հայտարարեց մանդատից հրաժարվելու մասին։ Հատկանշական է, որ այս ամենի վերաբերյալ Նիկոլը շարունակում է պահել քար լռություն՝ առանց որևէ արձագանքի։

Սա պարզապես պահվող իշխանություն է՝ առանց վերահսկողության, առանց ուղղության, առանց վստահության։ Նիկոլը վերածվել է քաղաքական խրտվիլակի, որը չի հենվում ոչ իր թիմի, ոչ էլ ժողովրդի աջակցության վրա՝ ուղղակիորեն սպասարկելով թուրքական տերերին:

Արմեն Հովասափյան

Մեկնաբանություններ